[ελ]

Το ορθογώνιου σχήματος μισό οικόπεδο και η πρόθεση για ιδιωτικότητα και αξιοποίηση του υπαίθριου και ημιϋπαίθριου χώρου ζωής, οδήγησαν στη σύνθεση ενός «κουτιού» που στρέφεται προς τον ευνοϊκό, νότιο προσανατολισμό, με ελάχιστα ανοίγματα προς τον δημόσιο δρόμο/βορρά.

Οι χώροι διημέρευσης στον ενιαίο χώρο του ισογείου ανοίγονται γενναιόδωρα προς την περίκλειστη αυλή, διευρύνοντας την αίσθηση βάθους και ενθαρρύνοντας την καθημερινή διαβίωση στον ημιϋπαίθριο και υπαίθριο χώρο και στον κήπο. Τα όρια του καθιστικού και της τραπεζαρίας φτάνουν μέχρι τον ψηλό «μαντρότοιχο», ενώ, ταυτόχρονα, τα μεγάλα συρόμενα υαλοστάσια, στραμμένα προς τη μεσημβρία, επιτρέπουν στο φως του ήλιου να διεισδύσει σε βάθος τον χειμώνα και να συμβάλλει στην καλύτερη βιοκλιματική συμπεριφορά του κτηρίου.

Η περιμετρική ζώνη-σχισμή των φεγγιτών «κόβει το κουτί» στα δύο, διαχωρίζοντας το ισόγειο από τον όγκο του ορόφου. Οι φεγγίτες λούζουν τον χώρο με φυσικό διάχυτο φωτισμό και, παράλληλα, συμβάλλουν στον διαμπερή φυσικό εξαερισμό του χώρου, ειδικότερα τους καλοκαιρινούς μήνες, με τον ζεστό αέρα να διαφεύγει διαμέσου αυτών. Η έκθεση των ιδιοκτητών στον δημόσιο δρόμο περιορίζεται στο μέγιστο, με εξαίρεση το τετράγωνο άνοιγμα-πλαίσιο προς την ελιά, που προσφέρει τη δυνατότητα εποπτείας προς τη δημοσιά. Ο χώρος στάθμευσης εντάσσεται στην ογκοπλασία της κατοικίας, αποτελώντας οργανική συνέχεια των χώρων του ισογείου.

Η τονική διαφοροποίηση της επιφάνειας που εμφανίζεται στην υποχώρηση του όγκου στο ισόγειο και συνεχίζεται στον εσωτερικό χώρο αυτής, σηματοδοτεί τον χώρο εισόδου, τόσο στο εξωτερικό κέλυφος, όσο και στο εσωτερικό της κατοικίας. Τα κατακόρυφα μεταλλικά στοιχεία λειτουργούν ως φίλτρο που ορίζει τον υπερυψωμένο χώρο εισόδου, έτσι που ο ενιαίος χώρος του ισογείου να αποκαλύπτεται σταδιακά στον επισκέπτη.

Ο κίτρινος τοίχος στην εσωτερική πλευρά της «τυφλής» όψης, που συνεχίζεται και κλιμακοστάσιο σε όλο το ύψος του κτηρίου, λειτουργεί ως συνεκτικό στοιχείο των δύο επιπέδων της κατοικίας, εντείνοντας το βάθος και δημιουργώντας ποικίλες εντυπώσεις κατά την κίνηση των ενοίκων.

Στο δεύτερο μισό του «κουτιού», στον όροφο, τα δωμάτια προσανατολίζονται στον νότο, ενώ οι βοηθητικοί και υγροί χώροι στον βορρά. Ο διάδρομος που χωρίζει τις δύο ενότητες φωτίζεται στο βάθος από τη σχισμή που λούζει με φως τον κίτρινο τοίχο, ενώ ενδιάμεσα φωτίζεται διάχυτα από τους φεγγίτες των υπνοδωματίων. Τα ανοίγματα των χώρων ύπνου προστατεύονται από τον καλοκαιρινό ήλιο τόσο μέσω των προβόλων, όσο και μέσω των βενετικών σκιαδίων, τα οποία με την τοποθέτησή τους, ολοκληρώνουν συνθετικά τον όγκο του ορόφου.

Τα μεταλλικά δομικά στοιχεία (υποστυλώματα, δοκοί) εντάσσονται συνθετικά στον όλο σχεδιασμό, παραμένουν εμφανή και αποκαλύπτονται σε διάφορα σημεία της κατοικίας. Τα υλικά που έχουν επιλεγεί για τα δάπεδα είναι η πατητή τσιμεντοκονία που «αναδιπλώνεται» στο κλιμακοστάσιο και συνεχίζει στους χώρους κίνησης και εισόδου, κεραμικές πλάκες στο ισόγειο και το πιο ζεστό ξύλο στο πάτωμα των υπνοδωματίων.